nadbryg. w st. spocz. dr prof. nzw. RYSZARD GROSSET – autor i współautor kilkudziesięciu projektów aktów prawnych. Jeden z współtwórców Krajowego Systemu Ratowniczo–Gaśniczego oraz Systemu Zarządzania Kryzysowego Rzeczypospolitej Polskiej
Absolwent Wydziału Chemii Uniwersytetu Warszawskiego (mgr chemii 1978 rok) oraz Podyplomowego Studium Oficerskiego Wyższej Oficerskiej Szkoły Pożarniczej (1981 r.). W 1992 roku uzyskał tytuł doktora nauk technicznych w zakresie zarządzania bezpieczeństwem (inżynierii bezpieczeństwa) Wyższej Inżynierskiej Pożarniczo-Technicznej Szkoły w Moskwie. Zdobył liczne uprawnienia zawodowe w tym m.in. rzeczoznawcy Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Pożarnictwa (NOT), rzeczoznawcy ds. transportu drogowego materiałów niebezpiecznych (DGSA), rzeczoznawcy ds. ochrony przeciwpożarowej Komendy Głównej PSP. Brał udział w pracach komisji krajowych i zagranicznych. Uczestniczył w wielu kursach specjalistycznych, odbył także wielokrotne szkolenia zagraniczne w RFN, Rosji, USA, Chorwacji, Szwecji i Belgii. Autor i współautor kilkudziesięciu publikacji i opracowań oraz projektów aktów prawnych. Uczestnik i prelegent licznych konferencji krajowych i międzynarodowych.
Karierę zawodową rozpoczął w 1978 roku w Wyższej Oficerskiej Szkole Pożarniczej pełniąc kolejno stanowiska asystenta, wykładowcy, st. wykładowcy oraz adiunkta. W 1993 roku przeszedł do Komendy Głównej PSP, gdzie zajmował stanowiska naczelnika Wydziału Taktyki i Analiz, głównego specjalisty ds. ratownictwa chemiczno-ekologicznego, z-cy dyrektora Biura Operacyjnego, dyrektora Biura Operacyjnego, wreszcie od 2000 roku zastępcy szefa Obrony Cywilnej Kraju oraz z-cy Komendanta Głównego PSP. W latach 2005 – 2006 pełnił funkcję Komendanta – Rektora Szkoły Głównej Służby Pożarniczej w Warszawie. Od roku 2007 pracownik Wyższej Szkoły Zarządzania i Prawa im Heleny Chodkowskiej w Warszawie (kolejno: dziekan, prorektor, a od 2011 do 2013 r rektor). Od 2013 roku profesor wizytujący w Szkole Głównej Służby Pożarniczej w Warszawie.
Jest jednym z grona współtwórców Krajowego Systemu Ratowniczo – Gaśniczego oraz systemu Zarządzania kryzysowego Rzeczypospolitej Polskiej.
Dzięki jego aktywności Polska w 1996 roku Polska wstąpiła do organizacji INSARAG, która z ramienia ONZ koordynuje pomoc międzynarodową. Od roku 1998 pod jego kierunkiem rozpoczęto tworzenie Grup Poszukiwawczo – Ratowniczych, które do dnia dzisiejszego wzięły udział w ponad 20 działaniach międzynarodowych w 15 krajach. Osobiście kierował działaniami ratowniczymi w Albanii (1999 rok) oraz Indiach (2001 rok) oraz koordynował akcje ratowniczo – pomocowe w Turcji (2000 rok), Ukrainie i na Węgrzech (2001 rok), Algierii, Iranie, Niemczech i Czechach.
Wprowadził do wykorzystania w PSP nowoczesne techniki poszukiwawcze, takie jak wykorzystanie geofonów, kamer termowizyjnych i wziernikowych oraz psów poszukiwawczych. Był Szefem Sztabu lub dowódcą większości dużych akcji ratowniczych w Polsce w latach 1997-2004. Jest jednym z twórców idei centrów powiadamiania ratunkowego oraz współautorem zasad ich organizacji i funkcjonowania. Od roku 2000 jeden z głównych autorów i realizatorów wdrażania systemu ratownictwa medycznego w PSP.
Delegat Polski na VIII i IX posiedzenie plenarne Zgromadzenia Ogólnego Narodów Zjednoczonych (Nowy Jork, USA 2002 i 2004) oraz przewodniczący delegacji polskiej na Światowej Konferencji ds. katastrof naturalnych (Kobe, Jaaponia 2005). Przewodniczący konwencji ONZ ds. transgranicznych skutków awarii przemysłowych (od 2004 do 2006 roku).